Odrastao čovek pamti smisleno, pamti fragmetarno, pamti ključne delove od kojih kognitivnim procesima stvara celine. Primera radi, pojam kvadrata pamtimo na osnovu tri parametra: prvi se odnosi na broj stranica, drugi na istu dužinu stranica, a treći se odnosi na vrednosti unutrašnjih uglova. To naravno umanjuje količinu podataka koji se pamte - pragmatičnost u procesu pamćenja odraslih. Odrasla osoba može lako upasti u zamku svojg pamćenja, jer u posmatranom traži poznato i podsvesno vrši povezivanje ta dva. Dete sa druge strane, ima pamćenje koje upija poput sunđera, ne razdvaja "bitno" od "nebitnog" ( koristim znake navoda, jer je odnos bitnost-nebitnost uslovljen vrednosnim normama karakterističnim za svakog pojedinca), pamti stvari kakve jesu sa svim njihovim detaljima - sve je "bitno". "Voleo bih da pamtim kao dete.": napisa putnik koji se ne seća ni jedne konkretne njive, ni jedne konkretne brazde, ali glave pune parametara na osnov